سید عبدالحکیم شرعی جوزجانی
دوکتورعلوم، پروفیسور سید عبدالحکیم شرعی جوزجانی در سال ۱۹۳۴ در ولایت جوزجان زاده شده، پس از اخذ تعلیمات ابتدایی در زادگاه خود شهر
سرپل، شامل مدرسه علوم شرعیه گردیده و بعدا از فاکولته شرعیات دانشگاه کابل فراغت حاصل کرده است.
او در ارگانهای مطبوعاتی چون روزنامه های انیس، اصلاح و مجله فولکلور به صفت مدیر تدقیق، در رادیو افغانستان به صفت مدیر پروگرامها و در موسسه دایرة المعارف اریانا به صفت عضوعلمی کارکرده، و در عرصه فعالیتهای علمی وایجادی علامه های بزرگ شرق چون ابوریحان بیرونی، ابو علی بن سینا، ابونصر فارابی، برهان الدین مرغینانی و دیگران پژوهشهای وسیع انجام داده است.
عده ای از اثارعلمی، ادبی، تاریخی و حقوقی او چون «تصوف و انسان»، «حقوق اسلام، مذهب حنفی و فقهای آسیای میانه»، «برهان الدین مرغینانی و پیروان او»، «فقیه بزرگ بخارا ابوزید دبوسی»، «دانشمند پیشاهنگ ابوریحان بیرونی»، «طبیب و فیلسوف ابوعلی بن سینا» به زبانهای دری و اوزبیکی نشرشده، همچنان او رمان «نوایی» آی بیک و «داستان دودل» اثر شرف رشیدوف و کتاب امیر خسو دهلوی اثر شاه اسلام شاه محمدوف و باسط موسایف را از اوزبیکی و نیز «دعاء الکروان» طاها حسین، ثلث آثارمصطفی لطفی منفلوطی، رمان « اذکرینی (بین الأطلال) »، «دوازده زن» اثر یوسف السباعی و کتاب «صهیونیزم چیست؟» را از عربی به زبان فارسی ترجمه و نشر کرده است.
جوزجانی از ماه ثور سال ۱۹۷۸ به صفت وزیر عدلیه، لوی سارنوال و سرپرست ستره محکمه جمهوری دموکراتیک افغانستان کار کرده و پس از اشغال افغانستان توسط ارتش شوروی در ۶ جدی سال ۱۹۷۹ توسط افسران روس محبوس و با ۱۲ تن از وزرا محکوم به اعدام شده، اما پس از مرگ بریژنف جزای اعدام به ۲۰ سال حبس تعدیل گردیده. او و وزرای محبوس دیگر پس از گذراندن ۷ سال و ۳ ماه حبس در زندان پل چرخی بر اساس سیاست مصالحه ملی از حبس رها شده اند.
جوزجانی در سالهای ۱۹۹۴ – ۲۰۰۰ به محصلان انستیتوت دولتی حقوق تاشکینت (فعلا دانشگاه حقوق» حقوق اسلام را تدریس کرده و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ به صفت مؤسس ومدیر دپارتمنت «حقوق اسلام» دانشگاه اسلامی تاشکینت کار کرده است.
او با نشان «دوستلیک»(دوستی) جمهوری اوزبیکستان مورد تقدیر قرار گرفته (سال ۲۰۰۵).
او فعلا درشهر ستاکهولم سویدن زندگی میکند، رئیس انجمن فرهنگی بابر و نماینده «فوند بین المللی اوزبیکستان به نام بابر» در سویدن میباشد.