پوهنوال حوا نوری
پوهنوال حوا نوری
حوا نوری فرزند نصرالله در سال ۱۳۴۳ در گذر خطیب آباد ولایت سرپل در یک خانوادۀ منور، چشم به جهان گشوده، دورۀ ابتدائیه و متوسطه را در لیسه نسوان وقتِ سرپل و دورۀ لیسه را در لیسۀ خدیجهی جوزجانی ولایت جوزجان به اتمام رسانیده، و در سال ۱۳۶۱ بدرجۀ عالی از لیسۀ مذکور فارغ التحصیل گردیده است.
درسال ۱۳۶۳ بعد از سپری نمودن مؤفقانۀ امتحان کانکور، به دیپارتمنت زبان و ادبیات اوزبیکی که برای نخستین بار در پوهنحی زبان و ادبیات پوهنتون کابل ایجاد گردیده و در سال دوم فعالیتهای علمی۔اکادمیک خویش گام نهاده بود، کامیاب گردیده، درسال ۱۳۶۶ با اخذ نمرات عالی از دیپارتمنت مذکور فارغ التحصیل گردید. موصوفه، در سال ۱۳۷۶ منحیث استاد در کادر علمی دیپارتمنت زبان و ادبیات اوزبیکی پوهنحی زبان و ادبیات پوهنتون کابل، پذیرفته شده و بعداً نظربه مشکلات خانوادهگی و شرایط ناگوار امنیتی، به حیث استاد در تربیۀ معلم وقت جوزجان تبدیلاً تقرر حاصل نمود.
درسال ۱۳۷۳ تربیه معلم جوزجان، به پیداگوژی میر علیشیر نوایی ارتقاء نموده، درین مدت موصوف به حیث آمر دیپارتمنت زبان و ادبیات اوزبیکی۔انگلیسی، بعداً منحیث معاون فاکولتۀ علوم اجتماعی مصروف خدمات تدریسی و اکادمیک بوده و با تحقیق و نگارش مقالات علمی۔تحقیقی و رسالههای علمی از قبیل: «احمد یوگنکی و نوایی تعلیماتلریده اندیشه بیرلیگی»، «بابر عمراناتیدن اورنکلر»، «ظهیرالدین محمد بابر نینگ ادبی۔اِستتیک قرهشلری»، «نوایی و ایجادکار تیموری شهزادهلر»، «مقایسهی منظومههای یوسف و زلیخای جامی و حامدی بلخی»، «فرهاد و شیرین و لیلی و مجنون داستانلریده کامل انسان تمثالی»، «آتایی غزللریده طبیعی واقعهلر و طبیعت منظرهلری تصویری»، «اوزبیک ادبي تنقیدی تاریخی»، «نوایی شعریتیده کونگیل تمثالی و هنر تصویری»، «حسین بایقرا نینگ اجتماعي۔فرهنگي سیماسی» و «فضولي و اوزبیک ادبیاتی» جهت ارتقاء از رتبۀ علمی نامزد پوهیالی شروع و تا به رتب علمی پوهنوال، نایل گردیده که این پروسه با تلاش و پیگیری هر چه بیشتر ادامه داشته و دارد.